Czy ktoś mnie jeszcze pamięta. Tak wiem blog porośnięty mchem a wiatr w rozbitych szybach świszcze. Ptaki gniazdo pod sklepieniem uwily a leśne zwierzęta zamieszkały w sypialni. Tak teraz mój blog wygląda. w sumie to nawet pięknie tak wygląda, taki stary, zapuszczony, bez prądu że świecą na stole. Przyznam że wróciłam tu dziś dzięki jednej z blogerek, ale to historia na później i z komputera a nie z telefonu. Piątek, 13 marca 2015.

Ciekawe jak tężeją człowiekowi rysy twarzy. Uśmiech zastyga jak mucha w bursztynie. Znika zegar z drzwiami, torebka z telefonem. Znika inny możliwy ciąg zdarzeń, może jakiś żart w drodze powrotnej do auta, może luźna kłótnia, kto wie, na pewno rozmowa z mamą znika, ta, w której wszystko było OK. A na EKG tak pociesznie wyglądał z tymi plasterkami na całej klatce piersiowej. Chciałam zrobić mu zdjęcie i kiedyś pokazać, że miał raz EKG jak był taki malutki. Sobota, 27 maja 2017.

Czwartek, 9 listopada 2017. Poniedziałek, 6 listopada 2017.

Hand made, inspiracje, recykling, DIY. 52 Książki w 2015 Roku. Czwartek, 13 sierpnia 2015. Oj ciężko było dzisiaj z aranżacją, kompletnie nie miałam pomysłu na nią. chciałam by było na bogato, duuużo kwiatów,. Jakoś się późnym popołudniem zebrałam. zerwałam na łące żółtych i zielonych kwiatów. miałam duże plastikowe wiaderko, więc machnęłam wałeczkiem je na biało, ale tak lekko. kwiatki luźno powkładałam do wiadra, a je same przewiązałam starą żółtą apaszką.

Czwartek, 13 sierpnia 2015. Proszę nie podejrzewać, że ja w ten upał takiego powera dostałam. Teraz tylko zdjęciami się chwalę,. Poniedziałek, 10 sierpnia 2015. Dzisiaj post lekko wspomnieniowy,. Bo prezentowany komplet poszewek powstał jakiś czas temu. Dokładnie wtedy gdy letnie temperatury bliższe były wiosennym,. A kwiaty wyglądały jak kwiaty i zieleń cieszyła oczy.

There can be miracles, when you believe. Niedziela, 16 sierpnia 2015. Czyli siedząc przed kompem w niedzielę rano. W każdym razie jako że najchętniej wróciłabym do łóżka, wykazałam się asertywnością i kategorycznie odmówiłam udziału w zabawie z dziatwą. Mają siebie, niech działają. A ja chwilkę posiedzę przed kompem i zbiorę myśli. O ile jakieś tam się w głowie pluszczą. Jeszcze kilka dni i ruszamy na wakacyjną wyprawę. Cieszę się jak dziecko! Ja już nie wytrzymam! .

Niepostrzeżenie do drzwi zapukał sierpień. Na dobry początek narobił zamieszania, przeplatając palące susze i ulewne, gwałtowne deszcze. Gdyby nie zwariowana pogoda można by powiedzieć, że dni płyną spokojnie, nieco wolniej i leniwiej niż zwykle. Choć w pracy daje się odczuć letnie spowolnienie, o wakacjach zdążyłam już prawie zapomnieć. Z tym większą przyjemnością wracam więc wspomnieniami na andaluzyjskie ścieżki.